Je kent ze wel...
De reclames van vroeger.
Van "Ik heb nog zo gezegd geen bommetje" tot "Danoontje Powerrrr".
Ja, het was genieten in de jaren '90.
En dan de reclames van nu.
Ze zien er wel gelikter uit, maar hebben ze die charme van weleer?
Om daarachter te komen hebben we Tim een EEG headset opgedaan en hem ondergedompeld in een nostalgische reclametrip door de jaren '90.
Hoe gevoelig zijn Tim's hersenen voor de zweem van nostalgie? Je ziet het in deze aflevering 🧠
Wat blijkt?
We onderzochten hoe een klassieke nostalgische reclame uit de jaren '90 zich verhoudt met de reclames vna diezelfde merken nu. We toetsten daarbij drie merken: Melkunie, Danoontje en Rolo; alle drie merken met een legendarische campagne in de jaren '90, maar ook vandaag de dag nog actief.
Daarbij keken we naar de metric verlangen; een metric die aangeeft of je positieve emotie (toenaderingsmotivatie) ervaart of juist negatieve emotie (aversieve reactie). Van alle metrics die je uit het brein kan halen, is verlangen namelijk de metric die het meest voorspelt wat men gaat doen na het zien van reclame.
We beginnen met Melkunie. De nostalgie knobbel van Tim wordt hier goed gekieteld. Want waar de oude reclame een 14.3 scoort op verlangen, zien we de nieuwe reclame een 4.6 scoren.
Hetzelfde effect zien we bij Danoontje, met een 17.7 voor de oude reclame versus een 3.7 voor de nieuwe reclame.
Nu zou je kunnen denken: Komt dat niet gewoon doordat Tim die reclames kent?
Maar niets blijt minder waar. Bij Rolo zien we namelijk precies het omgekeerde gebeuren; de nieuwe reclame doet het een stuk beter dan de oude.
Wat blijkt? Op het moment dat het jongentje de olifant pest zien we negatief verlangen in het brein van Tim.
Conclusie
Dit illustreert maar weer dat humor twee kanten op kan gaan. Het kan ontzettend goed werken, mar niet wanneer je het te veel in het negatieve trekt.
PS Vond je dit blog waardevol en wil je het niet missen als we een nieuwe publiceren?
Schrijf je dan in voor onze updates, je bent met ruim 7763 anderen in goed gezelschap.
